پلاک های متحرک

پلاک های متحرک را می توان در بسیاری از موقعیت های ارتودنسی برای کمک به ایجاد قوس یا صاف کردن دندان ها استفاده کرد. هر پلاک معمولا برای یک کاربرد ارتودنسی خاص طراحی می شود. اگر دندان های بالایی به سمت جلو بیرون زدند و بین آنها فاصله وجود داشت می توان از یک پلاک برای بستن فضاها و کشیدن دندان های بالایی به سمت عقب استفاده کرد. اگر قوس بالایی باریک باشد و دندان‌های بالایی با دندان‌های پایین بایت متقاطع باشند، می‌توان از پلاک برای گسترش قوس بالایی استفاده کرد. اگر دندان شیری زود از دست رفته باشد و دندان‌های عقب بیرون آمده باشد و باعث از دست رفتن فضا شود، می‌توان از یک پلاک برای طولانی‌تر کردن قوس و بازیابی فضا استفاده کرد. همچنین می توان از پلیت ها به عنوان نگهدارنده فضا برای جلوگیری از اتلاف فضا در زمانی که دندان شیری زود از دست می رود یا به دلایل دیگر دندانی نیاز به برداشتن آن دارد، استفاده کرد.

برای ساختن پلاک از قوس دندانی برداشت می شود. طرحی برای دستیابی به نتیجه مطلوب ارتودنسی ایجاد می شود و قالب و نسخه به آزمایشگاه دندانپزشکی ارسال می شود. یک تکنیک در آزمایشگاه، گچ را درون قالب می‌ریزد و یک مدل کار را تشکیل می‌دهد. سپس گیره ها و فنرهای تجویز شده را خم می کنند و قبل از ایجاد پایه اکریلیک، هر پیچی را اضافه می کنند. هنگامی که پلاک صیقلی شد، به دندانپزشک برگردانده می شود و در قرار بعدی آماده می شود.